W dzisiejszych czasach wiedza jest łatwo dostępna, można wygooglować wszystko i uzyskać informacje w kilka sekund. Niegdyś wykształcenie było zjawiskiem prestiżowym, niedosięgłym dla ludzi spoza elity, a dowody nauki kumulowały się w wielkich księgach, tomach ułożonych na regałach sławetnych bibliotek.
Proces kształcenia od najmłodszych lat nie zależy od nas, a od otoczenia- rodziców, nauczycieli w szkole, którzy narzucają obowiązki edukacyjne, zawężając pole świadomości do podstawy programowej lub swych własnych zasobów wiadomości oraz umiejętności. Wiele osób dostrzega w tradycyjnym modelu uczenia się sporo niedociągnięć i ograniczeń. Warto zwracać uwagę na fakt, że wiedza wynoszona z placówek oświaty jest tak naprawdę namiastką, krztyną całościowej bazy danych, skupiającej bogactwa osiągnięć naukowców. Aby pogłębić wiedzę w zakresie naszych zainteresowań, trzeba stać się autodydaktą, a “Sztuka samodzielnej nauki” w tym efektywnie pomaga.
Samouk to człowiek, który jest hybrydą nauczyciela i ucznia jednocześnie. Postanawia powziąć zamiar przejścia bezkresnej drogi samokształcenia. Włącza do swej codzienności proces samodzielnego rozwoju poprzez głęboką intelektualną ciekawość.
Peter Hollins w swej książce zawarł cenne porady przygotowania emocjonalnego oraz mentalnego do wszczęcia szlifowania w sobie autodydakty, a także nakreślił sposoby, jak osiągnąć sukces. Sporo wskazówek wynika z intuicji samozachowawczej, ale są też takie, które okazują się innowacją do wypróbowania.
Filary skutecznej nauki obejmują motywację wewnętrzną, wykrystalizowane, jasne cele w zasięgu możliwości (unikanie porywania się z motyką na Słońce), plan działania, autonomia w podejmowaniu decyzji i zadawaniu sobie pytań tak, aby być odkrywcą odpowiedzi.
Jako zasadniczy zbiór technik ułatwiających autodydaktykę autor przytacza metodę SQ3R, czyli akronimy oznaczające sondaż, pytania, czytanie, wypowiadanie/wygłaszanie, recenzję. Czytelnik uzyskuje wgląd do każdego z pięciu składników metody, wydobywając zalecenia, instrukcje, jak zoptymalizować zdolności do chłonięcia wiedzy. Na początku należy dobrać źródła informacji, dokonać selekcji, zanotować wykluwające się w głowie pytania, które stanowią swego rodzaju przewodnika po treści. Następnie, korzystając z technik szybkiego, skutecznego czytania, trzeba przestudiować zawartość okładek, najlepiej czyniąc zwięzłe notatki. W ramach sprawdzenia stopnia zapamiętania danych warto wejść w rolę oratora i własnymi sformułowaniami wygłosić pojęty tekst. Autodydakta wyrabia sobie zdanie na jakiś temat autorefleksyjnością, a zatem słusznym krokiem jest wysnucie wniosków uzupełniających osobisty światopogląd.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz